گام های دوازده گانه الکلی های گمنام
ما پذیرفتیم که در برابر الکل عاجز بودیم و زندگی مان غیر قابل اداره شده بود...
چه کسی دوست دارد به شکست کامل خود اقرار کند؟ مطمئنا یکی از هریک از غرایز طبیعی در مقابل اظهار ناتوانی فردی مقاومت می‌کند. در حالی که مشروب به دست باشیم واقعاً برای ما بسیار دشوار است اقرار کنیم که ذهن خود را چنان درگیر وسواس عمل مخرب خوردن مشروب کردیم که فقط اراده خدا می تواند آن را از ما بزاید.
هیچ شکستی بالاتر از این نیست. الکل که اکنون به طلبکاری درنده خو تبدیل شده، خودکفایی و اراده ما را برای مقاومت در برابر خواسته‌هایش از ما گرفته است. وقتی این حقیقت تلخ اضافه شود، شکست ما به عنوان یک دغدغه انسانی کامل می شود.
